บทประพันธ์ค่าวเรื่อง “ต๋ำนานวันปี๋ใหม่เมือง” กล่าวถึงเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง ด้วยความที่ทั้งสองอยากมีบุตร จึงไปบนบานศาลกล่าวที่ใต้ต้นไทรริมน้ำเป็นประจำ ด้วยความสงสาร เทพารักษ์จึงไปขอร้องพระอินทร์ให้ประทานบุตรให้กับเศรษฐี โดยมีชื่อว่า “ธรรมบาล” และเนื่องจากธรรมบาลเป็นคนเฉลียวฉลาด รู้ภาษาสัตว์ จึงมีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วทั้ง ๓ ภพ วันหนึ่งท้าว “กบิลพรหม” ได้มาทายปัญหากับธรรมบาล โดยถามคำถาม ๓ ข้อ และให้เวลา ๗ วัน ในการหาคำตอบ โดยถามว่า “ราศี ๓ เวลานั้นอยู่ที่ไหน” หากผู้ใดแพ้จะต้องถูกตัดศรีษะ ๖ วันผ่านไปธรรมบาลก็ยังไม่ทราบคำตอบ จึงออกไปพักที่โค่นต้นไม้ใหญ่ ได้ยินนกผัวเมียคุยกันเกี่ยวกับราศีว่า “ราศีตอนเช้าอยู่ที่หน้า ราศีตอนกลางวันอยู่ที่อก ราศีตอนเย็นอยู่ที่เท้า” ธรรมบาลได้ยินดังนั้นจึงรีบไปตอบคำถามท้าวกบิลพรหม ท้าวกบิลพรหมจึงต้องถูกตัดศรีษะ แต่มีข้อแม้ว่าเมื่อตัดศรีษะของตน อย่าให้ศรีษะตกถึงพื้น เพราะศรีษะของตนมีฤทธิ์ หากโยนลงทะเลน้ำจะแห้ง หากตกถึงพื้นดิน แผ่นดินจะลุกแป็นไฟ จึงแจ้งธิดาของตนว่าให้เปลี่ยนเวรกันถือศรีษะของบิดาทุกปี เพื่อไม่ให้ตกถึงพื้นดิน เมื่อครบ ๑ ปี ก็จะเวียนกันแบบนี้เรื่อยไป
