บทประพันธ์ค่าวเรื่อง “ที่มาของศีลห้า” กล่าวถึงที่มาของ ศีลข้อที่ ๕ “ห้ามดื่มสุราของมึนเมา” โดยมีที่มาตั้งแต่ครั้งเมื่ออดีตกาลได้มีนาง “วิสาขา” นางมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก นางตั้งใจที่จะพบกับพระพุทธเจ้าสักครั้ง เมื่อทราบว่าพระพุทธเจ้าเดินทางมาพำนักที่ใกล้บ้านของนาง นางจึงเตรียมสำรับอาหาร เพื่อจะถวายพระพุทธเจ้า แต่เมื่อนางมาถึง พระพุทธเจ้าได้เสด็จไปแล้ว นางจึงเสียใจมาก เทสำรับอาหารลงในโพรงไม้ซึ่งเป็นต้นส่าเหล้าซึ่งมีฤทธิ์ทำให้เมาได้ เมื่อถึงฤดูฝน ส่าเหล้าก็ไหลไปรวมกับข้าวในนาของชาวนา ทำให้เกิดน้ำขาวๆ เมื่อสัตว์น้อยใหญ่ผ่านมาก็แวะดื่มน้ำขาวนั้น ทำให้มีอาการมึนเมา บ้างทะเลาะเบาะแว้ง บ้างก็คึกคัก ทำให้ไม่มีสติ พระพุทธเจ้าเห็นฤทธิ์ของสุราแล้ว จึงได้บัญญัติไว้ในศีลข้อที่ ๕ ว่าห้ามดื่มสุราเมรัยของมึนเมา
